Yasar Yazarsoy

Önsöz

Yaşam sürüyor.Ve yaşam içinde en renkli yaratık her zaman olduğu gibi yine insan.

Böylesine renkli bir yaratığı, bütün renkleriyle anlatmak çok zor bir iş. İşte bu zor anlatım,Yaşar Yazarsoy’un zengin düşün dünyası ve usta kalemi ile bu kitapta gerçekleşmiş bulunuyor.

İnsan tüm yönleriyle ancak bu kadar güzel anlatılabilir.

Yayınevi olarak böylesine değerli bir yapıtı özellikle aydın kitleye sunmakla kıvançlıyız.

Y & Y Verlag

Yaşar Sönmez

Vazgecilmez Degil Yasamak

İnsan uzanmış ölüyor

yaşiyan bir ayrı dünyada
bir sonsuz sitem kervanında
bakmıyor kimse kimsenin diline
               kimse kimsenin haline
               vur beline beline
hiç birşey bilmiyorsan
sıç bu düzenin içine
sıç bu düzenin içine
çiçekler ne güzelsiniz
çiçekler çiçekler ne güzelsiniz
allı pullu renkleriniz
binbir türlü kokunuzla
yaşiyan bu dünyada
bir sonsuz sitem kervanında
balı sizden
tadı sizden
arılar sizden güzel
asalak olduklarından değil
çaliskanliklarindan
çiçekler nie susuyorsunuz
vazgeçilmez değil yaşamak
umarsız olmak değil çözüm
kurur kökleriniz topraksızlıktan
bu susuş devam ederse
bakın
bakın hele bir insanlara
sürünür asırlardır dizler üstünde
koruyun çiçekler koruyun özünüzü
unutmayın çiçekliginizi
başiboşluk yetsin artık
sersemlerin tatilidir başiboşluk
siz sersem değilsiniz.

Hersey Ikiye Bölündü

İlikleri donduran bir acı haykırış
bir mızrak gibi
saplandı gecenin karanlığına
gecenin tam ortasında
geceyi ikiye böldüler
birşeyler anlatmak istedim
ona dair
ama
ne dilim söyledi
ne kalemim yazdı kahrolasıca
başaramadım
duygular ikiye bölündü…

Asyonlu Nutuk

hemşehrilerim…
kardaşlarım…
bugün burada
bu saat
atmasyon yapmaya değil
memleketin sorunlarını gözler önüne
sermeye
dağıtmaya
ve de çözmeye
gelmiş bulunuyoruz.

Kalkınmanın
gelişimin temelinde       
organizasyon yatar ki,
organizasyon demek
enformasyon denklinasyon
komplikasyon deformasyon
reformasyon kominikasyon
entegrasyon dentegrasyon
kanalizasyon izolasyon
proformasyon planlamasyon
revülasyon revaülasyon
devalüasyon enflasyon
operasyon diplomasyon
otomasyon mekanikasyon
federasyon konfederasyon
korparasyon kombinasyon
informasyon reklamasyon
kapitülasyon deklerasyon
modernizasyon formülasyon
dökümantasyon rotasyon
konjugasyon depresyon
spekülasyon fabrikasyon
…………………………….

demektir.

kürsüdeki adam höheledi bir iki kez
hapşirdı
hıksırdı
bir yudum sulandı önündeki bardaktan
şöyle bir tıkılattı mikrofonu
bakındı önüne arkasına
sağına soluna
kravatını tokatladı kibarlıkla
bir kez daha ıhıladı
başladı konuşmaya…

arkadaşlar….
hemşehrilerim….
bugün burada bu saat
atmasyon yapmaya değil…
…..
alkışlar…

Gurbet Treni

          kara trenin
                   kara boyalı
                         kompartımanlarından birine,
                                   gözlerinden yaşlar boşanıyordu ya
                                                                              garibin,
koymuyordu ona öyle !
gerçi,
zordu
       doğduğu,doğurulduğu,
                   doğurttuğu topraklardan,
bu topraklar,
       üzerinde
                gündüzleri yakan güneş,
                        geceleri gökyüzünü aydınlatan gümüş yığını
ve
binlerce,
milyonlarca ateş böceğinden,
altında
       kimbilir kaçıncı kez,
               dolgun memeli kadınını kavradığı,
                        cırcır böcekleri ile
kurbağa sesleri arasında kendinden geçtiği
o
sonsuz
o uzak
gecelerden ayrılmak
………zordu ya !..

güzel,
aydınlık,
daha güzel şimdikinden,
günler,
geceler de düşlüyordu o…

Nerden nereye ?
bilmiyordu pek,
gerçekte bilmek te istemiyordu.
ama
gidiyordu,
gidecekti,
gitmeliydi,
gitmeli….
gitme….
git…

Tren,
kara,
kara vagonlu tren…
…doluyordu
doluyor,
doluyor
hala dolmuyordu !..

…kara tren
muhasara altında
ablukayı kırmak için,
harekete hazır,
ellerden,
mendillerden
korktu,
bekleyenlerin gözyaşi sellerinden…

…uğultu,
inilti,
patırtı garda.
Birisi gönderilen,
diğeri gönderen
birçokları neşede
kederde
en önemlisi
umutta bağlaşik.

Kara vagonlu kara tren,
hırladı,
harladı,
gürledi…

Üzerindeki gözcüklerden
başlar,
eller,
kollar
ulusal bayramlardan birini
evlerinden seyreden insancıklar gibi
fırladı
fırladı,
sallandı,
titredi
ve
döküldüler…

üyük garın
büyük pisti
yani peronunda el sallayan
umut bağlayan
çocuklar,
kadınlar,
kocalar da
döküldüler…

…bin parça,
duygular
üçüncü cihan savaşinda
kara vagonlarda,
garda.

Tren,
kara vagonlarıyla,
kara kafalı yaratıklarıyla !..
…ak umutlar
kara kafalarda
ama,
işleyen
düşleyen
uslarda…
taka-tuklu seslerin içinde.

O,
hani o,
bindiğinde,
ışık kümesi altında
geceleri düşleyen
daha gece olmadan,
var ya,
işte o,
çikardi yeleğinden yaldızlı,
işlemeli mendilini
sümkürdü…
sümkürdü…

O mendil ki,
kara gözlü,
tombul yanaklı,
dolgun memeli kadınından armağandı.

Bir adam,
kompartımanlardan birinde
karanlık bir görüntüde
ta ki,
köşede bir adam…

….elma kemikleri çikik,
karga burunlu
göz kapakları sarı çapakli
ama
kara yağız
bir adam,
ta karşisında
beli ağrıyan yaratıklar gibi
poposunun ucunda
sonradan
çikmalari ileriye doğru çikik,
burun deliklerindeki pislikleri
göstermek ister gibi dayanmış,
gözleri tavandaki adamı izliyor.

Adam,
tavanda gözleri olan adam,
habersiz
kendini izleyen bir çift
doğal canlı mercekten…

…düşlüyor,
düşlüyor geriye doğru,
zaman diliminin kendine özgü
yağlı taraflarından,
tatlı,
tuzlu,

          bazen de ekşi!..
          ‘…Hatçe kız,
          kızgın,
          güneş altında
          harmanda,
          tığ,
          döven altında,
          dövene bağlı öküzler ki
          ne öküzler,
          dönmekte…

          …harman yeri yüksek,           
          harman yeri havadar…
          ve
          adam
          çardagin altındaki
          biraz ötede dönen,
          döven üsütünde,
          fani dünyanın tatlımsı yaratığını seyretmekte.

          bakışlar bir hoş,
          gittikçe derine
          daha derine gitmekte
          tıpkı
          engin bir koruluk gibi…

          …harman yeri yüksek,
          harman yeri havadar…

         Taka-tuka tak-tuk
         taka-tuka tak- tuk
         taka-tuka tak- tuk.

         Tren,
         kara tren
         ak değil
         gavur icadı,
         parlak,
         ışıldaklı çizgilerde
         kara,
         kapkara ak değil
         kompartımanlar
         içinde,
         içlerinde bizim umutlarımız
         dişili erkekli tüysüzlerimiz.

        Biri,
        tıklım tıklım
        badem gözlü,
        ceylan bakışlı,
        tazeler en doğal sarkıtlarıyla
        doğanın
        güzelim yaratıkları,
        kompartımanlardan.

        ‘Anşa!..’
        dedi
        dişilerden biri
        bir diğerine
        beyaz
        ama kirli dişlerini gösterircesine
        -”Sahi biz gidiyormuyuz gıı ?..”
        gözleri faltaşi gibi açık
        ve
        kalın etli dudakları
        sütünü taşiyamayan inek memeleri gibi sarkık
        kolları
        kalın bir halat düğümü gibi sargın
        gözleri
        bir bulut gibi dağınık
        bakışları
        bir bıçak gibi keskin olan kadın,
        daha birkaç saat önce,
        belki de yaşamının
        en güzel anlarında,
        onca yersiz,
        gereksiz
        bir sürü lafla düşlerden kopmanın
        koparılmanın
        hıncıyla baktı
        ters ters
        yüksekten…

        -”Körmüsün ?..”
       dedi,
       dudakları arasından hışım gibi
       Anşa…      

       …ezilen,
       kırılan duygularda
       pişman münasebetsizliğinden Zeliş.

       -”Körmüsün ?..”
       hiç te öyle denirmiydi ?
       ama,
       öyle gelmişti içinden
       öyle sormak
       bozmak durmadan giden
       kara trenin
       tek düze taka-tuka taka-tuklu seslerini.

-”Ahhh !..
dilini eşek arısı soksun
sana neydi gidip gitmediğimiz
anacığı da öyle derdi hep
çesmeden,
davardan,
harmandan
söz açıldığında
birşey demek isterse…”

 -”Yılan dilli nolacak! “
dedi içinden yine de
kapı komşusu,
arkadaşi,
sırdaşi,
çocukluk yoldaşi,
Hacıgöl’ün kenarında
sazlıklarda sülük avladıkları
ihtiyarlar için
ve
birbirlerinin tarlalarından taze mısır
çaldiklari
hatta
kaytan bıyıklı
kara kaşlı
zeytin gözlü
dal gibi ince
yorgun bakışlı Kel Dursun’u
beraber paylaştıkları duygularda,
Anşa !..
yere bakan
yürek yakan.

Zeliş !..
Anşa !..
trende Zelişler,
Anşalar…
Ali’ler
Memet’ler Hüseyin’ler gibi…

Yaşayan insanlar
dişili erkekli
yaşamak için daha iyi,
insanca onurluca saygın…

….ihtiraslarını tatmin için
kimi tarlasındaki karasabanını
kimi bir çift sarı öküzünü
kimi çesme başindaki bakraçlarını
kimi seksenlik ninesiyle
kimi onyedilik yavuklusunu
bırakarak
yaşamdan kopup
içinde oldukları
yaşamak için daha iyi
buluşmuşlardı bu gavur icadı canlı
ama cansız demirden yaratığın
taka-tuklu seslerinde
hepsi dost
hepsi düşman
hepsi yaşayan bu topraklar üzerinde
doğayla savaşan
doğuran,
doğurtkan
ve
bir kır çiçegi olmaktan öte gidemeyen
verimsiz kısırlar.

Bir yaz güneşi
kızgın bıçak gibi
ama dost
bir tren
alabildiğince uzun
bir yılan gibi
kıvrım kıvrım
raylar üzerinde kıvrılmakta,
üzerindeki duyguların ağırlığında,
nerdeyse rotayı şaşirmakta,
bazen tıslamakta derinden,
hırlamakta
bazen kızgınlıktan
bazen de salınmakta…

Trende iki kişi
biri erkek
biri dişi
biri kaf dağından gelme
biri
ovalardan bir ova
Çeltik ovasından gelme.

Biri,
kalın kara kaşlı
kara gözlü
yayvan bakışlı
armut burunlu
kalın etli dudaklar üstünde
küt kara bıyıklı.
biri
kalın kara kaşlı
kara gözlü
ceylan bakışlı
etli kalın dudakları arasında
bir dizi inci gerdanlık saklı.

İşte bu iki kişi
biri erkek
biri dişi
bakıştılar
gülüştüler
ve
eridiler
tren yolunun bilmem kaçıncı bin
metresinden itibaren,
şarkılar
türküler
maniler söylenmeye başlandı
mutluluk üzerine
doğal
ve de
yasak !..

Acı bir düdük sesi
çiglik çigliga
kulakları tırmalayan değil yalnızca
sağırlatıcı
bir acaip gacurtu
demirin
demirle kucaklaşmasından
ve
beyazla kurşuninin bileşimi bir kirli duman
son durağa son adımını atmakta iken tren,
hafiften bir kıpırdanış
bir sessizlik
tedirgenlik
ve
sevinçle yeisin bir arada eyleme geçtiği
kara vagonların içinde
dışında
peronda
peronlarda
çiglik çigliga insanlar
“Hurraa..” çekmekte
yaldızlı üniformalar içinde
bando takımları coşkunun ötesinde
dolu
her taraf dolu
insan seliyle
çiçek seliyle
dostluk seliyle.

Biraz garip ama
herşey
bir başka güzel
bir başka hoş
bir başka ülkenin bir başka garında
duvarlarında
bir başka yazılan
bir başka ahenk bura insanında
bura lisanında
bura dostluğunda
mızıkalar bandolar gitarlar
hala çalmakta iken
vagonlar yavaş yavaş boşalmakta
elde sele
elde sepet
elde çente…

Germenler sarı
ışık sarısı kızları oğulları
inenler trenden esmer
buğday gibi tarladan gelen
ince ince
kısa kısa
tombul tombul…

Bindiler inenler trenden
garip bakışlı garipçikler
rehberleriyle birlikte kalabalıkta
anlamadıkları
anlıyamadıkları bir dilde
değişik bir iklimde değişik taşitlara,

biribiri ardından
hareket etti taşitlar
o kocaman garın önündeki boşlukta
herbiri
bir başka doğrultuda
hırıldayarak el sallayanlarını
çiçekleri
garı
geride bırakarak…

Yabalı köyün
yamalı entareli kızı Döndü
evler gibi iki katlı
ranzalardan birinin üst katında
gözbebekleri tavanda
dudakları hoş bir gülümsemede
bakışlar mahmur
ellerinin kalın nasırlı parmakları
duvarın güzelim nakışlarını okşamakta.

Ranzalar yan yana
alt alta
dolu dişi yaratıklarla
bir başka dünyada
başkalıklar içinde başlar,

uslar
doğdukları köyü
sevdikleri yavukluları
beraber yattıkları alınyazıları
boz eşekle sarı öküzü
altın sarısı buğday başakları
yakıcı ama dost
kutsal güneşin altında
tırpan atan,

bağ saran,
at üstünde al duvaklı
al yanaklı kızları,
samanlık aşkları
çesme başi lafları
kocakarı ilaçları,
korulukta odun kümeleri
taşinmağa hazır
höllük toprağı çocuk popolarını bekleyen
bir lokma şeer ekmeğini katıksız
özleyenleriyle dolu…
Sarıcaköy’ün kara çocugu
Kara Memo !..

Uzandı,
uzandı altındaki güzelim yatağa uzunlamasına
sığamadı,
daracık geldi yatak
oda
pansiyon
şehir
ve
kahrolası bu yeni dünya ona
daha ilk andan beri…

Sabahın körü bile değil daha,
horozlar henüz ötmediler !..

Ama,
uykuları etle kemiğin ayrılması gibi
bölünenler
bir robot gibi
işe götürülmekteler…

Fabrika bacaları
daha bir dumanlı
yolları daha bir kalabalık
hallelerin
ve
Örsler çekiçler çarklar yeni ellerde
taze kan verilmiş damarlarına
kırkını aşmış insanlar gibi
kudurgun.

Nasıl da keyifli işliyor
makinalar
gavur icadı (!)
şaha kalkmış tayların kişnemeleri gibi
nasıl da gür sesleri
ve
bir matadora
hücuma hazırlanan azgın boğa gibi
nasıl da kızgın ustabaşiları,
“Oley” i andıran
“Los…los…”larıyla.

Eller
ki seven
eller ki okşayan
eller ki nasırlı
çatlak
çomarin tırnakları gibi
etten çikmalar
yürüyen bantta
yürüyen parçaları karıştırmakta
alt alta
yan yana
omuz omuza.

Ve
bir başka yerde
yerden yedi kalt altta
insanoğlu,
binlerce yılın pososunu
fosilini işlemekte
adına kara inci denen

“Los…los…” larla,
bulaşik yıkamakta,
hela temizlemekte,
elde kova
elde fırça
kuytu köşelerde
“Gastronomıe”ye hizmet götürmekte,

daha on gün evveline kadar
en güzel nakışları
işleyen
halılara
kilimlere
mendillere
ya da sap toplayan tarlalardan
odun kıran korulardan
eller…

…böyle başladı köleligimiz
işte ağardı saçlar bak
gel git
nasıl sın?
iyi misin?
bir mezar gibisin artık
ne dersen de
böyle başladı,
geçip gidiyoruz
şu köhne dünyanın Germen diyarında
herşey gemli…

Ninniler Güzel

Garip köyün çobani
unutulmuşluğunda köyünün
elde kaval
elde düdük
elde değnek
koyunları otlatmakta
ak gerdanlarına
kuyruk altlarına
omurilik soğanlarına
damga vurulan allı yeşilli
yüksek dağların çukur obalarında
obalar ki,
lahanalar gibi iri iri
tombul tombul sergileri
obalar ki,
üçe dörtlük acem halıları gibi büyük
görkemli ağpınarıyla akmakta
suyu oluk oluk yalaklarında
yalanmakta koyuncuklar
çobanin
çubugundan çikan
sihirli
nağmeleriyle öglen uykusunda
kır senfonisinin
ninniler ne güzel
sözsüz…

Yolculuk

Ne sıcak
nede soğuktu
bilmediğim yollardan geçtiğimde
yanımda sen vardın ya
yalnızdım duygularda uyuduğumda
inan,
horuldayan seni sandım seni
götüren motor uğultusunda

Orda

Yalnız bir ağaç hücuma uğradı
bir yalnız ceylanın boğazlanışında
dalı yaprağı tomurcuğuyla,
sonradan dikildiği,
kök budak salmadan
kızılımsı mor dağların ardında
bir ağaç yalnız
bir yalnız ceylanın boğazlanışında
orda
beş duyu
hemi var hemi de yoktu !..

Bunlarda Insan

Bir kapının önünde
yol bekleyen itler gibi
yaramsak
yaraşir mı insana
insanlığa
böylesine yaşamak.

Bosluk

Sabahın körü daha
gözlerimde uykulu uykusuzluğun
ağrılı bakışları
kafamda bir ağırlık var.

Yokluyorum usumu ellerimle
bakıyorum sonra iri iri
gözlerimle,boş olan
ellerimde göremiyorum birşey
korkudan başka
tartılamayan.

Anlaşilan şu ki,
boşum bugün
Pazartesi,Salı,Çarsamba
hatta
Perşembe gibi
Cumalarım, Cumartesilerim
kafam elim ayaklarım
zaten hiç dolmayan ceplerim boş
karnım gibi,
tamtakırım gine
evin
evde odaların
en önemlisi
üzerinde beş kilo taşiyabilir mühürlü
naylon torbaların
tamtakır olduğu gibi
boşlukta bir yaratık
dünü boş
bugünü boş
yarını gözleyen boş gözlerde
yaşayan!..

Eger

“Söz gümüş
sükut altın” sa
yaşasın dilsizlik !..

Ögretmenim

Yaşamak deliliğim
seninle başladı
yıldızı
güneşi
ay’ı memleketimin
ögretmenim
içimde kan
kanımda zehir
bakışlarımda bön
adımlarımda ürkek
ezgilerimde soyut
çöllerimde yitiklik simgem olmuşsun.

yıldızların,
güneşin ayın altında
dağları ovaları ırmakları
gölleri
tuzlu-tuzsuz
renkleri gökkuşağından
ögretmissin hep
ama
ak neden ak
kara neden kara
bu dağlar niye heybetli ovalardan
dönüyor ya dünya nasıl
ögretmemissin
ögretmenim!..
içimde kan
kanımda zehir
yıldızı ayı güneşi memleketimin
benim ögretmenim.

1 Mayis

Çal davulcu çal
vur göğsüne davulunun tokmağı
inlesin
yer,gök,deniz
bugün 1 Mayıs
emekle bayraklaşan.

Dogmak kavganin baslangici

Ne bir gün erken
ne bir gün geç olmalı
dorukta,
güneşin tam ortasında
doğurmalısın kadınım.

Çektigin acıları
bilmiyorum sanma
ama
uykunun göbeğinde
bir bıçak gibi kesen acılara
kooocaman bir set çekip
doğurmalısın.

Üretmek kadınım
varetmek doğadan
kutsal
kavga ki kadınım
yaşamla
A’dan Z’ye kadar
daha da kutsal
kavgaysa kadınım inan
yalnız olmuyor
soykırımcılara inat
ırkçılara tokat olmalısın
doğurmalısın kadınım
ama
ne birgün erken
ne birgün geç
doruk noktasında
güneşin tam ortasında.

Zor

Gün oluyor seviyorum kendimi
Gün oluyor kaçıyorum kendimden
inanın,
zor şey insan olmak.

Yasama Dair

Matematikçi değilim
cebirden
geometriden anlamam pek
ama
bildiğim birşey varsa       
bilinmeyene uzanan çizgilerde yaşam.

Ögüt

Tetikte dur aslanım
kaya gibi
dağ gibi
ölümle güneşe dik dik bakılmaz.

Sabaha Dogru

Herkesin düşlediği şu saatlerde
belki sen de uykudasın
öyle saf,
öyle duru,
öylesine güzel
cırcır böcekleri ötüsüyor
kurbağa sesleri geliyor uzaktan
ay altında eşyalar
kilim yapmışlar gölgelerini altlarına
bir fısıltı anlaşilmayan
bir serinlik bedavadan
bir gümüş yığını toprakta kaybolan
kayan bir yıldız
sönen bir yıldız
gece hüküm sürmekte
böylece
sabaha doğru imeklemede zaman.

Bir Gün Mutlaka

Yürüdüğün yolda
bir an için de olsa durma
yeneceklerine inananlar yenerler
birgün mutlaka.

Deli- Dolu

Dolaştım bu akşam yine
Ren Nehri kenarında
Ren Nehri bulanık
Ren Nehri dell-dolu
Sisler içinde gemiler
Gidiyorlar geldikleri gibi.

Ömür Bu

Bir gün daha geçti yine
bir yaprak eksildi takvimden
ve
bir ömür böyle geçecek
ha geldim
ha gideceğim diyerek.

Memed

Kaldır elleri dedi Memed
Memed kaldırdı ellerini
iki parmak
iki ayrı mekanizmada
Memed’ler sarılı bayraklarda.

Sonuc

Vurdu…
bir daha vurdu.

bir…
bir…
bir daha vurdu.
Vuruldu.

*Su testisi su yolunda kırılır.

Tanrilar Da Kizar

Tanrı kızdı kardeşlerim
Tanrı kızdı
salladı yeri göğü acımasız
döküldü yıldızlar yere
çatladi toprak

Tanrı kızdı kardeşlerim
Tanrı kızdı!..

Ezgi

Yaklaşmak kapıya
ürkerek çalmak kapıyı
bir kalın ses
bir ince kadından
girmek içeri
iki adım ileri
bir adım geri
uzatmak elleri
karıştırmak cepleri
sonra geriden
gizliden özümlemek
koklamak dilberi

Sarı sarı
mavi mavi
doyumsuzlukta
giderken yüklenmek kapıyı.

Büyük Olay

Bileğin hakkını istedikçe
vuruyorlar
resmen
alenen…

sokakta
yolda
evde
korkularını satmak istiyorlar
korku ki,
büyüyen vurulanlar çogaldikça
oysa
bilmedikleri birşey varsa
alın teri
ve
zincirlerinden başka birşeyi
olmayanlara göre değil korku.

Dilek

Güzel olsun diledim herşey
altta,
ortada,
üstte bir eğrilik
bir eksiklik gördüğüm
duyduğum
dokunduğum
kokladığım
kahrolduğum…

Oldu- Bitti

Nerden nereye
geldik de terlemeye
terimizi bile sildirmediler
başladılar tekmelemeye.

Kanun

Bir madde ya vardır
ya yoktur
Bir konu ya doğrudur
ya yanlış
kıvırmayın
yoktur bunun ortası.

…Kaldilar

Kadin istediler işçi diye
gönderdik
ekmek parası için ağzı bağlı
yüreği kapalı kadınlarımızı
çalistilar…
çalistilar!..

ağızları da açıldı
yüreklerindeki kapılarda
sonunda
açılan her kapıda
uzayın sonsuzluğunda kaldılar
uzatamadım ellerimi
uzatamadık ellerimizi
orda
öylece kaldılar
değişken yörüngelerde.

Yikim

Kimi kör, kimi topal
kimi yüreğinden yareli
ecelinden değil
acından ölenler bunlar.

Kader

tomurcuk çiçek oldu
kokladılar attılar
insan eti satılmaz ya
aldılar da sattılar
dinlediler,
dinlediler de
kader dediler güçsüzlüğe
çaresizlige
yenilmişliğe

Kader!..
ne biçim birşey olaki
çizildimi silinmeye…

Iki Hayvan

Kimi et peşinde
kimi iş peşinde
ikisi de yaşiyan
iki hayvan.

Kacmakla Gelen Kurtulus

Kaçalım dedi oğlan
sevdiği kıza
sevip
sevilip te alamadığı bir türlü.

kaçmakla kurtulan var mıki ola,
açlıktan,
kaçmakla kurtulan var mıki ola
kötülükten,
haksızlıktan.

kaçmak ki korkunun eseri
korku ki bir kara leke
silinmeyen,
silinmeyen
kaçmakla kurtulan var mıki ola.

Umutlarin Son Duragi

Gün ağarmadı daha
herşey yarı karanlık
uykudakiler uyanmadılar hala
beyinler yarı uyuşuk
ama,
durmayan zaman içinde
yirmidört saati yaşiyacak canlılar
bazen uykulu
bazen uyanık
sevinçlere kederlere açık
savaş verecek ta ki,
umutların son durağı
sonsuz karanlığa dek.

Birlik

Yolunu bilmek
yönünü seçmek gerek
safında daha güçlü olacaksın
çünkü dostum
yalnız olup ta güçlü olanı
ne duydum ne de gördüm.

Hepimizin

Bölemezsiniz toprağı derinliğine
tartamazsınız suyunu denizin alabildiğince
tutamazsınız ellerinizde uzayın havasını
bu dünya sizin değil
bu dünya bizim değil
hepimizin…
hepimizin…

Soru

Korku!..
Yaşayan insanda niye ?

Korku !..
Düşünen beyinde niye ?

Korku !..
Seven kalplerde niye ?

Korku !..
Çalisan ellerde niye ?

Korku !..
Niye yokki sizlerde ?
Siz insan değilmisiniz ?

Ben

Orda
bir yol var bana yakın
bir yol var bana uzak
iki ucunda da ben
yani insan
yani insancık
bir orda
bir burda.

Süreklilik

Dünya dönüyor,dönmekte,dönecek.
Gece bitiyor,bitmekte,bitecek.
Sabah oluyor,olmakta,olacak.
Güneş doğuyor,doğmakta,doğacak.
Çocuk büyüyor, büyümekte, büyüyecek.
Kavga sürüyor, sürmekte, sürecek.

Müsadeli Yasam

Hava ağır ve mat
bir demir değil belki
bir taş yığını değil
altında ezildiğim
kime baksam,
neye baksam yabancı bana.

Korku!..
hükmeden insanlara
yok olmayan
korku kanaviçe gibi işlenmiş vücutlara
çesit çesit
renk renk
boy boy

Neredesin Hürriyet?
Neredesin Adalet?

korkuyorum medeniyetin beşiği ülkelerde!..
en kötüsü
müsadeli ölümden.

Biryerlerde

Güneş gözlerimin içine bakıyor
ısınıyor yavaş yavaş sabahın serinliği
esiyor bir rüzgar ama bilmem
lodos mu
karayel mi?

parlaklaşiyor gittikçe yeşil otlar
kristalimsi çig taneleriyle
bir kurbağa vıraklıyor biryerlerde
bir tarla kuşu ötüyor görülmeyende
bir insan biryerlerde
leylak renginde gök kocaman bir şemsiye
yeryüzünün üstünde.

Kisaca

Modernize etmişiz
köleliği
adına
işçilik demişiz…

Ortada

Sağım dolu
solum dolu
iki taş arasında kalmış
cam gibiyim
kımıldadıkça
kırılıyorum.

Muhanet

Emek,
yani alın teri insanın
en kutsal olgu
muhanete kalınmış
o kapıdan bu kapıya
bu kapıdan o kapıya
kutsal olgu yola çikti
havada karada suda.

eti budu yerinde
dişleri sağlam
kolları bir mengene gibi güçlü
ıhh demeyen
ahh demeyen !..

Bir Sarki

Bir şarkı ki hep güncel
dillerde
gözlerde
gönüllerde
çocuklar söylüyor
erkekler söylüyor
kadınlar söylüyor
kuşlar,kurtlar,balıklar
yerdeki karıncalar söylüyor
çiçekler,yapraklar
geceler,sabahlar
köyler,kentler,ülkeler
yolları,ovaları,dağlarıyla
bütün bir evren söylüyor
bir şarkı ki hep güncel
“Bağımsızlık Şarkısı”
Oysa adına evren denen
evren bilde bağımlı güneşe
o da bağımlı diğerlerine.

karanlık aydınlığa
kir temizliğe
kilitler anahtara
hava oksijene
hidrojene
azota
çöller kuma
kuraklığa
kaktüse
türküler acılara
neşelere
çalmak doğruluğa
bakışlar iyi kötü
gözlere
konuşmak dillere
yasalara
adetlere
kurallara
kargaşalık sakinliğe
yani yaşam gebeliğe gebe
nerede ki bağımsızlık?

Umutla Yasamak

Umut ettim sevmeyi
sevilmeyi
doyasıya bir gülmeyi
başim havalarda gezmeyi
düşledim düşledim
insanca yaşamayı
özledikçe özlemleri
kaldım bir umutsuz karanlıkta
yüreğim
yüreciğim saplandı korkulara
korkular ki
ağaların önünde
paşaların önünde
yasaların önünde
bir Isparta halısı sanki yüreğimde
yüreğim yorgun
bir bezgin şişenin başinda yüreğim
bir bezgin şişenin başinda umutlarım
umutla yaşayan aç ölmez mi ?

Kavgayi Bilmeyen Barisi Da Bilmez

Sözün eyleme dönüşmeli
değişmelisin
doğa içinde oluşumlara karşi koymalı
yaşamda yaşam için savaşmalısın
yaşamak insan içinse eğer
insanca,
barış içinde,
natural
karşi koyanlara karşi çikmalisin
savaşmalısın
çünkü canım
kavgayı bilmeyen barışı da bilmez.

Çok Uzaklardan Geliyoruz

Çok uzaklardan geliyoruz
elimizin nasırı
bileğimizin gücü
gözümüzün nuru ile
çok uzaklardan
çoook uzaklardan geliyoruz.

Duyamıyorsak sizleri
Anlıyamıyorsak sözlerinizi
bakıyorsak aval aval
kınamayın bizleri
sersemliği içindeyiz hala
bu yeni dünyanın.

Çünkü,
geldiğimiz yerlerde
kirli bulutlar yoktu üstümüzde
ve biz insanlar
doğanın serpiştirdiği kadar
saf ve yalnızdık oralarda
güneşin batmasıyla yanardı kendiliğinden
gece lambalarımız.

Üstte gök,
altta yer
arasında iki katmanın
biz
doğa kadar saf
doğa kadar temiz
doğa kadar vahşi
doğa kadar güzel
libaslarımız kirlenmişse
doğanın çamurundan
yüzlerimiz yağızlaşmışsa
sarımsı güneş ışınlarından
nasırlanmışsa ellerimiz
toprak anayı okşamaktan
kınamayın bizleri
koparamadık bağlarımızı hala
çok uzaklarda
elimizin nasırı
bileğimizin gücü
gözümüzün nuru ile
geldiğimiz çok uzaklarda hala
benliğimiz.

İnsana Dair

İnsanlık yokoldukça
insan zayıfladıkça
açıyor ellerini insan
gökyüzüne
yeryüzüne
ve kendi gibilere
darmadağın direnç
darmadağın güç
darmadağın emek
darmadağın çile
darmadğın insanlık
şişeler,

şişelerde iksili su
damarlarda iksirli su
bitir şu acılarımı
bir bir daha
bir bir bir daha
acılarım
direnmek ama nasıl
yalnız hep yenildim
yeniliyorum
beni yalnız bırakmayın
acıların sahipleri
çiziyorsam nakış nakış
söylüyorsam türkü türkü
yazıyorsam dizi dizi
hep senin için acılarım
hep sizin için
acılarımız
toplanın, birleşin
omuzlayın beni
dilenmeyi,
çalmayi
işşizliği,
tembelliği
ve şeytan taşlamayı bırakmalıyız
giden insanlık geri gelmeli
bu uğraş
bu insana gerek.

Diyom

Gözlerimde bir damla yaş
Aksın diyom akmıyor ki
İçimde bir buruk acı
Dinsin diyom dinmiyor ki.

Gurbette geçen günler
geçsin diyom geçmiyor ki.
Bitsin artık sıla yolu
Diyom ama bitmiyor ki.

Niye geldik buralara
gidem diyom olmuyor ki.
Çan sesleri çalinmasin
Diyom ama olmuyor ki.

Bulut Gibi

Ne yapsam
ne etsem bilemiyorum
bilemiyorum
ev yaptım ocak kurdum yıktılar
tezgah açtım tepelediler
tepelediler umutlarımı
yandı içim
yandı yürek
içtim içtim
kandırmadı en soğuk pınarlar
içimdeki kin
birikti bulut gibi
birikti bulut gibi
birikti bulut gibi
bulutlar ağladılar
gökkuşakları görünmediler !..

Yeni Dünyada

Beyinler
motor beyinleri çalisti
makinalar
eller
kollar da çalisti
yeni bir dünyada
yeni bir yaşam için.

Kayip

Bir karış boyu var daha
bir taze çiçek
taze bir fidan
tarlası yerli
tohumu yerli
soruyorsun birşeyler
kekeliyor önce bir
ve
bilmiyorum türkçesini diyor.

Geciken Adalet

Bu böyle devam etmez
düzelmeli
düzeltmeli
yarınlar bitmez
geciken adalet
adaletsizlik getirir.

Son Perde

Sevemedim
sevemedim bir türlü
sahte gülüşleri
öküz altında buzağı aradım hep
yoruldum bundan
içimdeki benle savaşmaktan
is bağladı yüreğim
ciğerlerim
damarlarım
aklanmak istedim ya,
güneşin son doğduğu gün
olmadı…

bir sahte gülüş yine
saplandı yüreğime
orada
öylece kalakaldı kaskatı.

Degisen Dünya

Değişti herşey değişti
yemesi içmesi inanların
giymesi gezmesi insanların
zevkleri sözleri insanların
değişti davranışları
değişti iklimi dünyanın
bu değişen değişiklikte
zor benliği muhafaza etmek zor.

Bir Insani Sevemedim

Tüm yaşamımda çok şeyi sevdim
yıldızları sevdim
berraklığını pırıltılarını sevdim
kuşları sevdim
cıvıltılarını,

uçuşlarını sonsuz mavilikte
ormanları sevdim
enginliklerini,

ululuklarını sevdim
denizleri sevdim
sonsuzluğunu
analığını sevdim
toprağı sevdim
yaratıcılığı
üreticiligini sevdim
ağaçları sevdim
hışırtılarını yapraklarının
canlılığını sevdim ağaçların

hayatta çok şeyi sevdim
gülleri,
tüm çiçekleri sevdim
kokladım tüm alabildiğince
güneşi
güneşin altın sarısı ışınlarını
en güzeli sıcaklığını güneşin
yağan karı
beyazlığını
kucaklayışını toprağı
sevdim ırmakları
bitmeyen bir enerji
durmadan akmalarını sevdim
tüm hayvanları sevdim
kuşun ötüsünü
kuzunun melemesi
aslanın kükremesi
atın kişnemesini sevdim
tüm kitapları sevdim
elçisiydi bilimin onlar
ak kağıtta kara satırlarıyla
kalemleri,

defterleri sevdim
yolları sevdim kavuşturan
zamanı
akışını gidişini durmadan
ve yaşamı sevdim tümüyle
yaşam içinde
ancak bir insanı sevemedim
bir onu sevemedim yaşam içinde.

Gurbet

Ne geldiğimi anladım
ne yaşadığımı
tutkuların doluştuğu
özlemlerin öbeklestigi
gündüzüyle gecesi aynı
olan “gurbet”te,

yakın hissettim hep
kendimi
sevdiklerime ama
uzattıkça ellerimi
baktıkça boşluklara
tutamadım
göremedim boşluktan başka
usuma sordum
ayaklarıma,ellerime sordum
ses vermediler
iki elim iki kulağımda
çocuklugumu düşledim
yazdığım mektuplara
okuduğum kitaplara göz attım
şöyle bir
kendime baktım
çevreme baktım
anladım o zaman
ben çevreye
çevre bana yabancı
en acısı
ben bana yabancı
ve
işte buydu “gurbet”.

Yargi Günü

Sen ne ilk
nede son olacaksın
hem burada
hem orada
ama mutlaka bir gün
hesap vereceksin.

Toplumunda topluma
orada inancına
çünkü
yargı günü geldiğinde
herkesin yaptıkları ortaya çikacak
çikmalida…

İnançlar kutsaldır ama
sevap değildir
bunun içindir ki
hem burada
hem orada
inançlarının hesabını vereceksin.

Düsman

Bu kalem dost değil bana
dost değil harfler kelimeler
ne zaman birşeyler karalasam
insana,
insanlığa dair
kafese tıkıyorlar
kuş kafesi değil
maymun kafesi değil
düşünen insanın
düşünen insana
yaptığı kafes bu.

Küfürü Yasak Saydilar

Kalpten kalbe giden yolda
Kara dikenin işi ne
Önümüzde hep engeller
Küfredersen günah derler.

Dünyaya geldiğim anda
Başladılar yasaklara
Kahrettikçe ben feleğe
Küfürü yasak saydılar.

Ah dediler vah dediler
Ah çektikçe mahvettiler
İsyan edince kadere
Küfürü yasak saydılar.